شرح صبر علی

* شرح صبر علی*

بیگانه جور و خویش جفا می کند عیان

یارب! دلم گرفته ز کردار این و آن

دُرّی گرانبهایم و این قوم بی تمیز

کمتر ز سنگ خاره گرفتند این گران

پامال حبّ جاه نمودند حقّ من

حال آنکه من علیّ ام و الله ترجمان

در کنج خانه گوشه نشینم نموده اند

حال آنکه من ولیّ ام و مولای انس و جان

از سوی من دو پیک نهانی روانه است:

اشکی به قعر چاهی و آهی به آسمان

ای چاه! راه آه و صبوری گرفته ام

وی دامن نخیل! شمایید محرمان:

صبری ولی چه صبری؟ غم گشته قوت و نان

صبری ولی چه صبری؟ آتش مرا به جان

صبری ولی چه  صبری؟  در حلق استخوان

صبری ولی چه صبری؟ خارم به دیدگان

محمّد علی مشایخی (نافذ)

۱- «فصَبرتُ و فِی العَین قَذیً و فِی الحَلق شَجَیً○ اری تُراثی نهباً»  (خطبه ۳ نهج البلاغه)